Kaybettiğimiz Bir Değer Hoşgörü
İnsanlığın gittikçe mekanikleştiği bir zamanda, hem birey hem de aile kurumu açısından en fazla ihtiyaç duyduğumuz davranışlardan biri hoş görülmek ve hoş görebilmektir. Yüreklerin her geçen gün daha da katılaştığı, ruhların ayrık otlarında boğulduğu bir zamanda, hoşgörü duygusu en önemli ihtiyaçlarımızdan birisidir. Özellikle çocukların eğitimi noktasında hoşgörü büyük önem taşımaktadır.
Ne yazık ki günümüzde bireyler birbirlerini hoş görmek, yanlışları affetmek yerine birbirinin hatalarını aramaktadır. Güzel görmek, güzel düşünmek, güzel yaşamak yerine çirkinin, yanlışın, kabanın, hatanın etrafında toplanmak marifet kabul edilir. Affetmek yerine yargılıyoruz, hoş görmek yerine suçluyoruz. Birisi bir hata yapınca hemen saldırıya geçiyor, eleştiriyor, suçluyor, bunlar yetmezmiş gibi ifşa etmeye başlıyoruz. Yaşanan pişmanlıklar da fayda getirmiyor.
Ne demişler; “Dal rüzgârı affetse bile, dal kırılmıştır bir kere.”